Haken, wassen op veertig graden, naaldvilten en borduren, klaar! Klinkt simpel he? Dat is het eigenlijk ook, behalve dat borduren… Ik heb er een haat-liefde verhouding mee. Mijn ongeduld zit me in de weg. Het naaldje is te klein, de draad te glad, de bloemetjes niet snel naar mijn zin: vrij borduren is nogal een dingetje voor een perfectionist zoals ik. Maar hoe vaker ik het doe, hoe beter ik er in word. En dan wordt het pas echt leuk 🙂
Voor dit potje heb ik dit patroontje gebruikt.



